Udar jest to zespół objawów klinicznych związanych z nagłym wystąpieniem ogniskowego lub uogólnionego zaburzenia czynności mózgu, powstały w wyniku zaburzenia krążenia mózgowego i utrzymujący się ponad 24 godziny.
Udar mózgu może być krwotoczny ( wylew krwi do mózgu) lub niedokrwienny (zatrzymanie dopływu krwi do mózgu).
Objawy udaru zależą od lokalizacji miejsca uszkodzenia. W wielu przypadkach udar mózgu jest stanem zagrażającym życiu, jako zaburzenie wymaga bezwzględnie hospitalizacji, najlepiej na wyspecjalizowanym oddziale udarowym.
Najczęstsze objawy udaru:
jednostronne osłabienie albo drętwienie kończyn.
zaburzenia w rozumieniu mowy lub niemożność wypowiadania słów.
bardzo niewyraźne mówienie (bełkotanie)
zaburzenia widzenia, zwłaszcza w jednym oku.
niepewny chód, jak u pijanego.
ostry, kłujący ból głowy (zdecydowanie silniejszy niż ten, który znasz).
Objawy udaru mózgu nie u każdego pojawiają się od razu. Najpierw mogą wystąpić objawy ostrzegawcze. Co piąty chory ma objawy ostrzegawcze, zanim zachoruje na udar dokonany. Jest to tzw. przemijający atak niedokrwienny (z ang. transient ischemic attack – TIA). Jeżeli objawy nie ustępują w ciągu 24 godzin, lub nie znikają całkowicie u chorego rozpoznaje się udar mózgu (który powoduje trwałą utratę komórek nerwowych). W około 80% przypadków epizody przemijającego ataku niedokrwiennego trwają kilka-kilkanaście minut, ale należy pamiętać, że mogą trwać również kilka godzin.
Powrót do zdrowia po udarze zależy od tego, jak szybko chorzy trafi pod specjalistyczną opiekę.
Po kilkunastu dniach od udaru, pojawiają się pierwsze objawy spastyczności, które docelowo prowadzą do paraliżu połowy ciała. Jest on zazwyczaj bardziej zaznaczony albo w obrębie ramienia, albo nogi po stronie sparaliżowanej. Odcięcie drogi komunikacji między mięśniem a mózgiem powoduje pojawianie się bolesnych skurczów i spazm, które ograniczają ruchomość stawów i mobilność pacjenta.
W przypadku występowania spastyki poudarowej, pacjent przyjmuje charakterystyczną postawę kończyny górnej:
W celu uniknięcia spastyki w kończynie górnej polecamy naszą nową ortezę OKG-05
Orteza kończyny górnej STROKE ma na celu pozycjonowanie i ustabilizowanie wiotkiej kończyny górnej zaraz po udarze. Orteza pozycjonuje kończynę górną w sposób funkcjonalny, czyli tak aby mięśnie i układ nerwowy utrzymały pamięć ruchową, a rehabilitacja poudarowa była szybka i sprawna. Orteza kończyny górnej STROKE ma za zadanie zapobiec spastyce poudarowej i zapewnić choremu możliwość samoobsługi.
Kończyna dolna po udarze ustawia się w przeproście – biodro jest wyprostowane, udo skierowane do wewnątrz, kolano i staw skokowy w wyproście, a stopa jest zgięta ku dołowi, opadająca , odwrócona do wewnątrz.
Opadająca stopa to schorzenie neurologiczne, uniemożliwiające uniesienie przodostopia. Powoduje ono, że palce ocierają o podłoże w trakcie chodu, dlatego pacjenci cierpiący na to schorzenie, często kompensują sobie dysfunkcję poprzez wysokie unoszenie kolana lub odwodzenie kończyny po łuku.
Orteza stopy FOOT-TOP (OSS-OS-02) pomaga przywrócić utracone funkcje przez aktywne wspomaganie ruchu podnoszenia stopy u osób mających niedowład mięśni prostowników, w szczególności u osób z hemiplegią po udarze mózgu.
